You'll Never Walk Alone (Liverpool Football Club)
You'll Never Walk Alone is zonder meer hét bekendste voetballied ter wereld. Naast Liverpool FC hebben ook Borussia Dortmund, Celtic, Feyenoord en vele andere clubs het nummer geadopteerd als het onofficiele clublied. Het lied werd voor het eerst ter gehore gebracht tijdens een Broadway-musical in 1945. Het nummer kende pas zijn echte doorbraak toen in de jaren '60 verschillende grote artiesten een cover uitbrachtten. Niemand minder dan Roy Orbison, Frank Sinatra en Elvis Presley bliezen het You'll Never Walk Alone op eigen wijze nieuw leven in. Toch is het de toen nog relatief onbekende band Gerry and the Pacemakers die het nummer tot nieuwe hoogten doet stijgen.
Mersey Beat op Anfield
Gerry Marsden, geboren en getogen in Liverpool, wist samen met zijn band You'll Never Walk Alone een hippe toon mee te geven. Nog voordat het nummer wekenlang op nummer 1 stond in de hitparade's, bracht Marsden het nummer ter gehore aan Liverpool FC-coach Bill Shankly. LFC-fan Marsden maakte indruk en had geluk. Shankly was zó onder de indruk dat de aanwezige pers het nummer direct omschreef als 'het nieuwe clublied van voetbalclub Liverpool'. Niet veel later werd het nummer wekelijks voorafgaand aan wedstrijden van Liverpool FC gedraaid. Het bleek een groot succes. De fans waren verkocht en zongen maar al te graag trots met stadsgenoot Marsden mee. Zo blijkt uit beelden van een wedstrijd in 1965!
Truth & Justice
Voor de algemene voetballiefhebber is het een lied wat vooral prachtig klinkt. Voor de Liverpudlian heeft het een hevige lading. Tijdens de Hillsborough-ramp in 1989, overlijden 96 fans. Vele Liverpool-fans verloren iemand tijdens deze tragische gebeurtenis. Wanneer het lied voorafgaand aan de wedstrijd klinkt, zijn zij die het leven lieten tijdens een wedstrijd van hun favoriete club, er toch weer een beetje bij. 'Truth & Justice' is waar veel Liverpudlians nog altijd op wachten. 25 jaar nadat onderzoekers bekendmaakten dat de stadionramp niet voorkomen had kunnen worden, wordt na een nieuw onderzoek toch duidelijk dat er weldegelijk fouten zijn gemaakt. Een waarheid waar familie, vrienden en kennissen van de slachtoffers decennialang voor vochten.
Vooral tijdens 'The Friendly Derby' tussen Liverpool FC en Everton FC is het voor velen een kippenvelmoment. Waar het tijdens de meeste stadsderby's haat en nijd is, werkt dat bij de Merseyside Derby net wat anders. Doordat vele families uit Liverpool bestaan uit zowel Toffee- als Reds-fans, is ook bij de Everton-achterban de impact van de Hillsborough-ramp goed voelbaar. Voetbal verbroederd, zo blijkt maar weer eens. Wederzijds respect is dan ook een term die het beste bij deze stadsderby hoort.
You'll Never Walk Alone
I'm Forever Blowing Bubbles (West Ham United)
Misschien wel net zo indrukwekkend als You'll Never Walk Alone is het I'm Forever Blowing Bubbles dat tijdens iedere thuiswedstrijd van West Ham United klinkt. Net als het Liverpool-lied komt ook het clublied van The Hammers uit een Broadway-musical. Het lied maakte zijn debuut in de musicalwereld in 1918 en enkele jaren later brak het ook door in de hitlijsten. Ook in Londen was het nummer steeds vaker te horen. Van generatie op generatie werd de tekst overgebracht op de tribunes van Upton Park.
Billy J. Murray 'Bubbles'
Toch kwam het nummer niet direct vanuit de hitlijsten op de tribunes van Upton Park terecht. Billy J. Murray was degene die er indirect voor heeft gezorgd dat de bellen en het liedje niet meer weg te denken zijn bij thuiswedstrijden van West Ham United. Murray speelde voor een lokaal schoolteam en werd door zijn teamgenoten en supporters ook wel Bubbles genoemd. Hij leek op een personage afgebeeld op een reclameposter van een zeepfabrikant. De schooldirecteur besloot het musical-lied te draaien voorafgaand aan wedstrijden van het schoolteam. Toevallig was dezelfde directeur ook bevriend met West Ham-coach Charlie Paynter. Supporters van The Hammers vingen dit op en namen het lied steeds in grotere getallen over.
Forever Blowing Bubbles
Inmiddels is het nummer niet meer weg te denken. Het heeft zelfs een verhuizing van stadion overleefd. Om de symboliek van het nummer nog wat extra kracht bij te geven, zorgen enorme bellenblaasmachines voor duizenden belletjes die het stadion tijdelijk vullen. In 1999 waren er nog geen machines aanwezig en vestigden de fans een wereldrecord. Zij bliezen namelijk met 24.000 man sterk een minuut lang bellen. Iets wat nog nooit eerder gebeurde.
Onzekerheid
De eerder beschreven geschiedenis van I'm Forever Blowing Bubbles en West Ham United wordt in de voorbijgaande jaren als 'waarheid' gezien. Toch zijn er verschillende andere theorieën over hoe het lied bij West Ham United terecht kwam. Helemaal zeker weten doen we het nooit. Een ding is wel zeker. Het is iedere wedstrijd opnieuw genieten wanneer ruim 60.000 fans luidkeels meezingen.