Spaans tegengeluid
Reial Club Deportiu Espanyol en FC Barcelona zijn op werkelijk elk vlak elkaars tegenpolen. Dit zorgt al sinds de oprichting van de clubs voor een intense rivaliteit. Barça werd in 1899 als eerste van de twee clubs opgericht. De Zwitser Joan Gamper richtte de voetbalclub op met het idee een plek te creëren waar mensen met allerlei nationaliteiten samen zouden kunnen voetballen. Uit weemoed naar zijn vaderland koos de Zwitserse Gamper voor dezelfde clubkleuren als FC Basel, dat ook in blauw-rood speelt. Bij het 'internationale' FC Barcelona werd de Spanjaard nog wel eens vergeten. Als tegengeluid tegen Barça richtte Angel Rodriguez Espanyol op. Alleen al aan de naam is af te lezen dat dit dé Spaanse club van Barcelona moest worden. Om die trots nog maar eens kracht bij te zetten werden blauw en wit geadopteerd als clubkleuren. Zij verwijzen naar zee commandant Roger van Lluria die namens de het Koninkrijk van Aragon (waar een groot deel van Spanje onderdeel van was) vele belangrijke zeeslagen voerde.
Al vroeg voor het ontstaan van La Liga in 1929 groeiden Espanyol en FC Barcelona uit tot elkaars tegenpolen en werden daarmee op sportief gebied ook rivalen. In het Campionat de Catalunya waren het dan ook deze twee clubs die op een aantal kleine uitzonderingen na, er ieder jaar opnieuw met de titel vandoor gingen. Op basis van gedachtegoed waren de aanhangers van de clubs het niet altijd met elkaar eens, maar nu leken ze ook op sportief gebied steeds meer met elkaar in een strijd verwikkeld te zijn.
Vrienden met koning en dictator
De verrichtingen van Club Español, zoals RCD Espanyol eerder heette, vielen ook bij Koning Alfonso XIII op. Hij was zo blij met de staat van dienst van de club dat zij vanaf 1919 toestemmingen kregen het predicaat Real (in het Nederlands Koninklijk) voor de naam te dragen. Vanaf dat moment nam FC Barcelona het dus op tegen Real Club Deportivo Español tijdens de Derbi Barceloní. Dat de aanhangers loyaal waren aan Spanje werd daarmee nog maar eens duidelijk. Wat deze gebeurtenis extra opvallend maakt, is de aanvraag tot autonomie van Catalonië een jaar eerder. Waar een groot deel van de Catalanen zich het liefst los maakten van het Spaanse koninkrijk, lieten ze zich bij Español niet publiekelijk uit over de kwestie. Iets dat bij stadsgenoot FC Barcelona wel gebeurde. Catalaanse separatisten vervloeken RCD Español om hun stugge houding. Dat zij uitgerekend in het jaar na de aanvraag de titel Koninklijk ontvangen van de Spaanse koning, was bij de meesten een simpel rekensommetje.
Dat Español nauw verbonden is aan Spaanse trots, is niks nieuws. Maar wanneer de Spaanse burgeroorlog zich ontvouwt, wordt de weerstand jegens RCD Español bij de Catalanen alsmaar groter. Dat zij, dan wel niet uitgesproken, loyaal zijn aan dictator Franco en zijn regime, schiet de Catalanen in het verkeerde keelgat. Bij Español zijn ze zich van geen kwaad bewust. Toch heeft de club door de voorgeschiedenis de schijn tegen. Nog altijd zorgt deze opstapeling van historische gebeurtenissen voor weerstand onder FC Barcelona-supporters, die in het bijzonder trots zijn op Catalonië. Zeker onder de oudere generatie supporters leeft de rivaliteit nog altijd enorm.
Van rebellen tot succesclub
Dat op de dag van vandaag de haat jegens de andere club van Barcelona bij RCD Espanyol het grootste is, mag dan ook een kleine verrassing zijn. Het politieke aspect in de Derbi Barceloní ebt steeds verder weg. Behaalde successen wegen steeds zwaarder. Daardoor houdt men zich bij FC Barcelona meer en meer bezig met de grote rivaal uit de hoofdstad: Real Madrid. Bij RCD Espanyol, dat inmiddels zijn naam in het Catalaans presenteert in plaats van het Spaans, kijkt vooral de jongere generatie met enige jaloezie naar de successen van FC Barcelona. Zij kunnen zeker na jaren in de Segunda Division alleen maar dromen van landstitels en Europese prijzen. Zij moeten het doen met de verhalen van de oude garde.
Ook de verhuizing van Espanyol heeft de rivaliteit geen goed gedaan. Hoewel de afstand tussen Camp Nou en het RCDE Stadium slechts een ruime acht kilometer is, speelt Espanyol officieel niet meer binnen de stadsgrenzen van Barcelona. De nieuwe thuishaven, waar sinds 2009 wordt gespeeld, ligt in het nabijgelegen Cornellà de Llobregat. Met weemoed wordt er door de oudere fans teruggekeken naar oude tijden. Ze hebben niet alleen heimwee naar succesvollere tijden maar des te meer naar het oude stadion: Estadi de Sarrià. Gelegen nabij La Sagrada Familía en in het hart van Barcelona, was het voor velen hun lokale FC. De tijdelijke overstap naar het Olympisch Stadion op de berg Montjuïc werd nog gedogen aangezien het ook in de stad zelf ligt. De definitieve verhuizing naar het RCDE Stadium deed veel fans van de oude stempel pijn. Toch lijken de Periquitos, zoals de bijnaam van Espanyol luidt, inmiddels het nieuwe stadion te hebben omarmt.
Vurige sfeer op én naast het veld
Dat de derby bij RCD Espanyol meer leeft dan bij FC Barcelona is ook goed te merken wanneer de Catalaanse derby in het RCDE Stadium wordt gespeeld. Volle tribunes vol fanatieke fans zorgen voor een sfeer die ze zelfs bij Barça zelden treffen. Dat deze strijdbaarheid op de tribunes zo nu en dan overslaat naar het veld, blijkt uit de klachten van spelers van FC Barcelona. Meermaals in de afgelopen jaren spraken zij zich openlijk uit over het fysieke spel van de spelers van RCD Espanyol. Ook dit jaar is het een zekerheid dat men bij de thuisploeg ver durft te gaan zolang er maar wordt gewonnen. Hoewel FC Barcelona natuurlijk de topfavoriet is, is niks zeker in deze unieke derby. Het kan zomaar dat er op 13 februari een klein volksfeest ontbrandt in Cornella de Llobregat.
Ben jij geïnteresseerd in vurige derby's met een uniek verhaal? Dan kan het bijna niet anders dan dat je RCD Espanyol - FC Barcelona op je bucketlist hebt staan. Boek een voetbalreis naar de Derbi Barceloní en streep hem weg. Of bezoek hem voor een tweede keer! Klik op deze link voor een blik op ons aanbod!