• Dejan Stankovic (foto: ph.FAB / Shutterstock.com)
  De meeste zullen hem kennen van zijn periode bij SS Lazio en Internazionale, maar voor hij in de Serie A zijn succes behaalde, schitterde de middenvelder in de Servische SuperLiga. Als jeugdspeler brak hij door bij FK Teleoptik. Al snel werd hij opgemerkt door Rode Ster Belgrado. Daar speelde hij tussen 1995 en 1998 85 duels waarin hij 29 keer tot scoren kwam. In 1998 werd hij op 19-jarige leeftijd de jongste captain van Rode Ster ooit. Later werd hij een icoon bij zowel Lazio als Internazionale. Met Lazio won hij de Serie A in 1999/2000; in het shirt van Internazionale lukte hem dat ook nog vijfmaal.

• Nemanja Vidic
  Vidic was een van de beste verdedigers ooit bij Manchester United. Ook bij Internazionale speelde hij nog een tijdje in het hart van de verdediging. Net als Dejan Stankovic is Vidic afkomstig uit de jeugdopleiding van Rode Ster Belgrado, dat daarmee een van de grootste opleiders van Servisch internationals is. De boomlange verdediger speelde in totaal 67 duels in het shirt van Crvena Cvezda. Daarin kwam hij 12 keer tot scoren; niet slecht voor een verdediger. Tweemaal won hij de prijs van Premier League speler van het jaar. Daarnaast werden zijn verdedigingskunsten ook erkend door de FIFA. Tweemaal verscheen hij in het FIFA FIFPro World XI.

• Branislav Ivanovic
  Branislav Ivanovic, zoon van oud-prof Rade Ivanovic, maakt zijn professioneel debuut in 2004 namens OFK Belgrado. Het duurt niet lang voordat de verdediger opgepikt wordt door een buitenlandse topclub. Lokomotiv Moskou ziet het potentieel en koopt hem weg uit Servië. Dat de scouts in Moskou goed hadden opgelet, bleek wel toen hij de stap naar Chelsea maakte. Bij de Engelse topclub speelde hij maarliefst 261 competitiewedstrijden. Later keerde hij terug in Rusland; al was het niet bij Lokomotiv maar bij concurrent Zenit Sint-Petersburg. Bij Chelsea won hij driemaal de Premier League, één keer de Europa League en eenmaal de Champions League.

• Sinisa Mihajlovic
  Stel je voor dat je tussen alle voetballers ooit één iemand mag uitkiezen voor een vrije trap; dan zit je met Mihajlovic altijd goed. De verdediger speelde gedurende zijn carrière in totaal zes jaar in Servië. Na een pad via FK Borova, FK Vojvodina en Rode Ster Belgrado zocht hij net als vele andere Servische voetballers zijn heil in Italië. Vanaf 1992 tot 2006 was de vrije trappen-specialist te bewonderen in het shirt van AS Roma, Sampdoria, Lazio en Internazionale. Ook na het afsluiten van zijn spelerscarrière kon hij maar moeilijk afscheid nemen van Italië. Hij werd trainer van Bologna, Catania, Fiorentina, Sampdoria, AC Milan, Torino en keerde vervolgens weer terug bij Bologna.

• Nog vele anderen
  De Servische competitie is een broedkamer voor grote talenten. De vier spelers hierboven zijn daar een goed voorbeeld van, maar er zijn nog vele anderen. Ook speelden onder meer Dragan Stojkovic, Rajko Mitic, Dusan Tadic en Milinkovic-Savic in de hoogste Servische voetbalcompetitie.

Servië, dat officieel pas sinds 2006 bestaat, kende een roerig bestaan. Voor de het afscheiden van Montenegro stond het tot 2006 bekend als Servië en Montenegro. In 1992 werd Servië zelf onafhankelijk van de Republiek van Joegoslavië. Sinds het laatstgenoemde jaar bestond er dus ook voor het eerste een Servische voetbalcompetitie. Daarvoor speelde het nog een in een competitie met teams uit ook onafhankelijk geworden landen als Bosnië en Herzegovina, Kroatië, Macedonië en Slovenië. In totaal werden er slechts drie ploegen kampioen van Servië; allen afkomstig uit hoofdstad Belgrado.

Op het moment komen er zestien teams uit op het hoogste niveau van Servië. Ieder jaar degraderen er twee ploegen naar de Prva Liga Srbija. Verder plaatst de kampioen zich voor de voorrondes van de Champions League en mogen er drie teams vechten om een plekje in de UEFA Europa League. Voorafgaand aan de onafhankelijkheid van Montenegro speelde er in totaal zes clubs mee uit Montenegro. Ook nam er in 1992 een club uit Bosnië en Herzegovina deel aan de Servische hoogste competitie.

De zestien deelnemende ploegen uit de Servische Super Liga zijn als volgt:
Rode Ster Belgrado, FK Partizan, OFK Belgrado, FK Vojvodina, TSC Backa Topola, FK Cukaricki, FK Radnicki Nis, FK Mladost Lucani, FK Napredak Krusevac, FK Radnicki, Novi Pazar, Tekstilac, FK Jedinstvo Ub, Zeleznicar Pancevo, FK Spartak Subotica en FK IMT Belgrad;

foto: Matteo Galimberti / Shutterstock.com

Sinds de oprichting van de Servische Super Liga in 1992 zijn er maar drie clubs kampioen geworden. In het eerste jaar ging FK Obilic er met de titel vandoor. In de jaren daarna volgde een tweestrijd tussen de twee grootste clubs uit Belgrado. Rode Ster Belgrado werd 25 keer kampioen en Partizan FK pakte 19 keer de titel. FK Obilic won een keer het landskampioenschap. Nog nooit won er een club buiten de hoofdstad van Servië een landstitel.

• 2014/2015 - FK Partizan
• 2015/2016 - Rode Ster Belgrado
• 2016/2017 - FK Partizan
• 2017/2018 - Rode Ster Belgrado
• 2018/2019 - Rode Ster Belgrado
• 2019/2020 - Rode Ster Belgrado
• 2020/2021 - Rode Ster Belgrado
• 2021/2022 - Rode Ster Belgrado
• 2022/2023 - Rode Ster Belgrado (foto: Dragan Mujan / Shutterstock.com)
  
• 2023/2024 - Rode Ster Belgrado

Aangezien de Servische Super Liga een vrij bescheiden bestaan heeft, kun je sommige stadions eerder beschrijven als sportparken. Zeker als je meet met westerse maatstaven. Toch hebben de grote clubs enorme, indrukwekkende stadions. Zo zijn bijvoorbeeld het Rajko Mitic Stadium van Rode Ster Belgrado en het Partizan Stadium van FK Partizan prachtig. Ook de stadions van FK Vojovodina, OFK Belgrado en FK Radnicki Nis mogen er best zijn. Daar vallen de onderkomens van SC Mladost Pancevo en FK Radnik Surdulica bij in het niks.

Bij zowel Partizan als Rode Ster is het genieten tijdens de Eternal Derby. Een compleet gevuld stadion zal voor bijzondere taferelen zorgen. De sfeer bij deze wedstrijd is uniek. Bijna nergens ter wereld worden dergelijke beladen wedstrijden gespeeld. Ooit de spelerstunnel van Rode Ster gezien? Daar als bezoekende ploeg doorheen wandelen moet al intimiderend genoeg zijn, laat staan wanneer je een blik werpt op de uitzinnige fans op de tribune.

Stadions in de Servische Super Liga:

51.755 - Rajko Mitic Stadium - Rode Ster Belgrado (foto: ToskanaINC / Shutterstock.com)
32.712 - Partizan Stadion - FK Partizan
19.000 - Omladinski stadion - OFK Belgrado
18.151 - Stadion Cair - FK Radnicki Nis
14.852 - Stadion Karadjordje - FK Vojvodina
15.100 - Cika Daca Stadion - FK Radnicki 1923
13.020 - Gradski Stadion Subotica - FK Spartak Subotica
10.331 - Stadion Mladost - FK Napredak Krusevac
10.000 - Gradski Stadion - FK Novi Pazar
5.944 - Stadion Mladost - FK Mladost Lucani
5.500 - Stadion Slavko Maletin Vava - FK Testilac
5.200 - Milos Obilic - IMT Belgrado
4.500 - TSC Arena - FK Backa Topola
4.070 - Stadion Cukaricki - FK Cukaricki
4.000 - Stadion Dragan Dzajic - Jedinstvo Ub
1.500 - Mladost Pancevo - Zeleznicar Pancevo

We kunnen veel schrijven over Servische derby's maar er is er eigenlijk voor ons maar een die er echt toe doet. De Eternal Derby is wereldwijd bekend als een van de meest interessante, intense wedstrijden ter wereld. De wedstrijd tussen de twee beste clubs uit Belgrado is een delicatesse voor iedere voetballiefhebber. Dit duel is een garantie voor spektakel. Verder zijn er binnen Servië nog wel enkele kleinere derby's. Hieronder zijn ze in een lijstje te vinden:

• The Eternal Derby: FK Partizan - Rode Ster Belgrado
• Belgrado Derby: FK Partizan / Rode Ster Belgrado - OFK Belgrado
• Intercity Derby: FK Vojvodina - Rode Ster Belgrado / FK Partizan
• Novi Sad Derby: FK Proleter Novi Sad - FK Vojvodina